Mijn man en ik zijn allebei hondenmensen. We zijn allebei opgegroeid met honden; Ik met Bouviers en een Teckel, mijn man met jachthond-kruisingen, van Labrador tot Duitse Staande, en een Kooiker. Wij werken allebei dus een puppy kunnen we niet nemen (vinden wij). Een volwassen herplaatser daarentegen zou wel kunnen, zolang de hond al wat gewend is met betrekking tot het alleen thuis blijven (herplaatser uit het buitenland valt hierdoor ook af). Dus onze eisen zijn het volgende:
- teef,
- lief voor mens en soortgenoten,
- zindelijk,
- gewend aan lang alleen thuis blijven,
- niet te jong en niet te oud,
- klein (in verband met grootte van ons huis),
- Eigenlijk het liefst twee, zodat ze elkaar hebben.
Easy peasy toch?
De zoektocht heeft een jaar geduurd. Onze eisen werden gaandeweg specifieker. Mijn man wilde geen witte, fluffy gezelschapshonden. Veel haar = meer werk. Honden die lichamelijk al iets hebben liever ook niet, want dan begin je al met extra kosten. Helemaal aan de andere kant van het land was te ver reizen om eerst kennis te maken en daarna misschien ophalen.
Toen viel mijn oog op een bemiddelingsadvertentie bij een dierenasiel bij mijn ouders in de buurt. Twee dwergteckels, teefjes, 2 jaar, gewend aan alles wat ik hierboven heb benoemd. Mijn man wilde wel kijken, dus gelijk een afspraak voor het volgende weekend (13 april 2019) gemaakt.
De eerste kennismaking was super spannend. Hoe zijn de honden in het echt? Hoe is de baas? Voldoen wij wel aan haar eisen? We parkeerden de auto op de oprit en werden warm welkom geheten en toegeblaft door twee kleine teckels en een grote zwarte flatcoat retriever. We hebben in de keuken zitten praten over de honden, over ons en over vanalles en nog wat. De flatcoat werd even in de gang gezet want die vroeg ook om veel aandacht en de teckels sneeuwden een beetje onder. 1 van de teckeldames stond naast ons te springen en de andere ging in de mand liggen. We kregen beide honden op schoot en wat een lieve schoothondjes waren het! Na 3 uur kletsen en afspraken maken zijn we weer huiswaarts gegaan.
De teckeldames hadden de reputatie dat ze een gat hadden gegraven naar de buren en dus moesten wij onze tuin uitgraaf-bestendig maken. Ik had in 2018 een grasveld in de tuin aangelegd (voor het geval dat we ooit een hond zouden nemen) en dat was net het zwakke punt naar de buren. Ik heb kippengaas gekocht en dat ingegraven in het grasveld bij de schutting naar de buren. Daarnaast ben ik meerdere keren naar de dierenwinkel geweest om leuke dingen te kopen. Ook heb ik een loopplank gekocht voor de honden om veilig op en van de bank te komen. We waren helemaal voorbereid.
Ik moest nog wel mijn rug operatie nog ondergaan (27 mei 2019). We hadden het zo bedacht dat als ik aan het revalideren was dat de honden dan bij ons zouden komen omdat ik dan thuis zou zijn. Dan kregen de honden ook zo te tijd om te wennen aan de nieuwe omgeving en nieuwe baasjes.
Op zaterdag 8 juni 2019 kwam de oude bazin met een vriendin de twee dwerg teckels bij ons thuis brengen. Ze wilden graag zien waar de honden heen gingen en wij vonden dat natuurlijk prima. Ik snap helemaal dat je het zelf wil zien waar je dieren naar toe gaan. Ze waren zeer tevreden en vonden dat we nog een behoorlijke tuin hadden. We kregen van haar een mand met kussen, een bench, een aantal porties voer in boterhamzakjes, runderhuid botjes, riemen en halsbanden. Ze hebben het bezoek kort gehouden, want beide vrouwen hadden het zwaar met afscheid nemen van de honden. Toen ze weg waren begon het avontuur van ons met de dwerg teckels Anna en Elsa.