Nog een MRI scan, tweede keer ging al beter

Lees hier mijn verhaal over de eerste keer dat ik een MRI scan moest laten maken.

De uitslag van mijn vorige MRI scan was dat er iets zichtbaar op de scans is in mijn wervelkolom. De neuroloog en radioloog kunnen niet zien wat het precies is en daarom moest ik vandaag nog een keer MRI scans laten maken. Deze keer twee onderzoeken: onderzoek van de thoracale wervelkolom en onderzoek van de hersenen. Ik ging naar de afspraak met de verwachting pas na anderhalf uur klaar te zijn, maar na 45 minuten was het gelukkig weer klaar.

Aangezien er een scan van mijn hoofd gemaakt zou worden, had ik al mijn make-up er thuis al afgehaald. Blijkbaar kunnen er metaal-deeltjes in make-up zitten en bij zo’n grote magneet is dat natuurlijk niet goed. Ik had een joggingbroek aan met shirtje met lange mouwen. Zonder bril mocht ik de ruimte in lopen waar het MRI-apparaat staat. De radiologe zei dat ik op mijn rug mocht gaan liggen met mijn hoofd in de hoofdsteun. Het kussen voor onder mijn benen lag al op de plank. Ik kreeg weer oor-beschermers om in mijn oren te doen. Ik was al klaar voor de koptelefoon toen de radiologe met een tweede radiologe met een infuus-setje aankwamen. Ik heb het niet goed kunnen zien, want ik lag natuurlijk al. Maar ze zeiden tegen mij dat ze alvast het infuus klaar gingen maken zodat tijdens de scan ze het contrastmiddel toe konden dienen op het moment dat het nodig was. Blijkbaar zijn bepaalde vloeistoffen in het lichaam zo beter zichtbaar. Infuus inbrengen gebeurt natuurlijk met een naald, dus een plastic buisje bleef achter in mijn arm en de naald ging er weer uit. Dit alles prikte een beetje, maar viel reuze mee. Niet kijken helpt ook vind ik persoonlijk, je voelt toch  niet zoveel in je arm. Ik kreeg niet direct contrastmiddel toegediend, dit gebeurde pas halverwege de scan. De radiologe vertelde mij dat het koud zou aanvoelen, maar het prikte meer in mijn arm eerst en daarna voelde het inderdaad koud aan. Het was geen aangenaam gevoel, maar ook niet pijnlijk. Misschien is meer het idee dat ik weet dat wat in mijn arm gaat, dat ik het ongemakkelijk vond.

Ik had voor de scan nog aan de radiologe gevraagd of ik wat kon bewegen op de momenten dat de machine stil was, aangezien ik de vorige keer geen gevoel meer in mijn armen en benen had van het krampachtig stil liggen. Als het een poos stil is, kun je inderdaad even wat je vingers en voeten bewegen, maar ik mocht niet van positie veranderen omdat anders het lastig is naar de scans kijken als het lichaam er ineens anders bij ligt. Dit vind ik wel begrijpelijk, dus ik heb gehouden bij wat vinger en enkel bewegingen.

In totaal heb ik 10 liedjes gehoord en een reclameblok op de radio. Een paar scans van mijn hoofd waren zo oorverdovend dat ik de radio niet kon horen, op dat moment trilde ook alles heel hard mee zoals bijvoorbeeld het kapje voor mijn gezicht trilde ook. Je hebt er geen last van verder, je ligt er gewoon mee te trillen totdat het weer ophoudt.

Tijdens deze scan werd ik minder vaak heen en weer geschoven in de machine. Voor de scans van mijn hoofd, daar begon het onderzoek mee, schoof ik maar een klein stuk de MRI-tunnel in. Ik kon de rand zien halverwege mijn bovenarm. Voor de scans van mijn rug moest ik wat verder de tunnel in, maar omdat het gebied nu geconcentreerd was op de plek waar ze de vorige keer wat gevonden hadden ben ik maar een paar keer een klein stukje verschoven.

Ik kwam redelijk opgewekt uit het onderzoek, omdat ik had verwacht dat het twee keer zo lang zou duren. Nu is het wachten tot volgende week, dan krijg ik de uitslag te horen van de neuroloog.