Revalideren
Thuis moest ik zelf uitvogelen wanneer ik mijn medicatie moest nemen, want ik had geen idee wanneer ik het precies in het ziekenhuis kreeg. 4 รก 5 oxycodon per dag met elke keer 2 paracetamol erbij. En daarmee dagelijks twee zakjes electrolieten-spul voor de darmen. Mijn vriend moest mij helpen met afdrogen na het douchen en onderbroek, broek en sokken aan doen. Dat kon ik echt niet alleen doen tot een week na de operatie. Daarna kon ik eindelijk zelfstandig alles voor elkaar krijgen, op wat voor manier dan ook. De eerste vijf dagen ben ik binnen gebleven, ik voelde mij niet zeker genoeg om buiten rond te lopen. Ik vertrouwde mijn eigen voeten niet, omdat ik een doof gevoel in mijn voeten had. Op de zesde dag heb ik in een kwartje een blokje om gelopen. De wereld voelde heel groot en enorm aan, mijn ogen moesten wennen aan het licht van alle kanten en mijn hoofd moest wennen aan de afstanden van de wereld om mij heen. Maar ik was nergens overheen gestruikeld en dat voelde goed. Anderhalve week na de operatie voelde ik mijn endeldarm, ik kan nauwelijks omschrijven hoe opgelucht ik op dat moment was. Twee weken na de operatie kregen wij onze twee nieuwe hondjes. Twee dwergteckel teefjes van drie jaar oud. We hadden dit zo gepland dat ik tijdens mijn revalidatie toch thuis zou zitten, zodat de honden aan het huis en ons konden wennen. Hierdoor ging ik meer lopen buiten en ik denk dat mijn revalidatie qua conditie hierdoor ook sneller verbeterde.
Op de maandag van de vijfde week na de operatie heb ik telefonisch contact gehad met de bedrijfsarts. Ik nam nog 3 oxycodon per dag, moest minstens 1x per dag nog op bed liggen en was heel emotioneel de hele dag. De bedrijfsarts vond het te vroeg om te beginnen met werken, ook al was van te voren gezegd dat ik na 4 tot 6 weken wel weer zou kunnen werken. Ik moest eerst van de pijnstillers af en aan mijn conditie werken. In week 8 staat een gesprek gepland in het ziekenhuis bij de neurochirurg hebben, de maandag daarna maakten we de afspraak dat ik naar mijn werk zou komen om in persoon te praten met de bedrijfsarts.
Tijdens het gesprek in week 8 met de neurochirurg hebben we besproken hoe het ging en blijkbaar was het te verwachten dat mijn rug nog af en toe pijn deed en dat ik het geestelijk ook niet makkelijk met mijzelf heb. De afkickverschijnselen van de oxycodon (zenuwachtig, misselijk en emotioneel om alles en niks) hebben ongeveer een maand aangehouden. De arts vertelde dat tijdens de operatie geprobeerd is om alles van het Cavernoom weg te halen, maar aangezien deze in het ruggenmerg zit is er heel voorzichtig weggehaald wat ze konden zien. Dit houdt in dat er misschien nog iets van het Cavernoom aanwezig is, misschien hebben ze alles weggehaald. Dit moet blijken uit een MRI die binnen 6 weken zal plaatsvinden (ik heb de oproep inmiddels ontvangen, het is 9 weken na dit gesprek ingepland).
Toen de afkickverschijnselen begonnen af te nemen ben ik voorzichtig begonnen met fitness weer oppakken. Ik kwam er achter dat ik absoluut niet mijn rug moet trainen, maar alles daar omheen kan ik rustig aan met lage gewichten weer beginnen.
Die maandag daarna heb ik de grote reis naar mijn werk gemaakt. De bedrijfsarts wilde 3 uur werken per dag proberen en dan na twee weken proberen weer een besprek met de bedrijfsarts om te kijken hoe dat ging. Elke 20 minuten moet ik even gaan lopen om uit de zithouding te komen. Daarna ben ik naar mijn managers gelopen en hebben we afgesproken dat ik om en om thuis en naar kantoor zou komen om te werken. Dinsdag en donderdag thuiswerken en maandag, woensdag en vrijdag op kantoor werken. Dit beviel mij goed, geestelijk voelde ik mij wat stabieler. Lichamelijk had ik wel meer pijn in mijn bovenrug. Met name een bh dragen ging echt niet, ik ben overgegaan op sport bh-topjes. De topjes, met een dunne band op de rug, zaten nog steeds oncomfortabel, maar de topjes met een breed achterpand gingen wel oke.
Bij het tweede gesprek met de bedrijfsarts hebben we afgesproken dat ik 3 uur per dag ging werken en op therapeutische basis 4 uur per dag als het goed gaat. De week daarvoor had ik mijn nieuwe contract voor 32 uur in de week getekend, woensdag is mijn vrije dag. Dus maandag, dinsdag en donderdag op kantoor werken en vrijdag thuiswerken. Deze twee weken verliepen slecht, ik was heel emotioneel en vermoeid. Dit kwam met name omdat ik niet meer in de middag op bed ging liggen. Hierdoor raakte ik zwaar vermoeid en daar werd ik enorm emotioneel van.
Bij het derde gesprek met de bedrijfsarts hebben we afgesproken om gewoon zo door te gaan totdat het beter gaat verlopen. Ik moet mijn rust pakken. Als het goed gaat kan ik 4 uur per dag werken proberen. De dag daarna heb ik een telefonisch consult gehad met de neurochirurg en ik heb hem gevraagd of ik ooit nog weer een bh zal kunnen dragen. Want op de plek waar een bh band zit zijn net die doornuitsteeksels weggehaald en ik dacht dat het dan toch een zwakke plek is geworden. Volgens de arts moet dit volledig herstellen. Het zijn mijn rugspieren die nog moeten helen en na 14 weken na de operatie zijn ze nog niet volledig geheeld. Via de huisarts zou ik eventueel houdingstherapie kunnen regelen. Met fitness zou ik begeleiding kunnen regelen i.v.m. revalideren en een trainingsschema.
Huidige stand van gevoel na 15 weken na de operatie: Ik heb nog steeds een doof gevoel in beide voeten (hak en kussens middenvoet), linker grote teen is nog steeds overgevoelig, linker bil en naar de schaamstreek is nog steeds doof en het gevoel van de endeldarm is niet altijd even goed. To be continued..